Zorg moet menswaardig zijn en rekening houden met de verschillende dimensies van de persoon: er is lichamelijke zorg, maar ook psychische, relationele, sociale en zelfs spirituele zorg. Vanuit deze verschillende dimensies kan de hulpverlener waardigheidsondersteunende zorg bieden.

Het doel van dit onderzoek is de vorm en de inhoud van het schriftelijk ethisch euthanasiebeleid van de Vlaamse woon- en zorgcentra te beschrijven en de wijze waarop dit beleid wordt beïnvloed door de religieuze affiliatie van de zorginstelling.

Om zorgverleners bewuster te maken van de kwetsbaarheid van ouderen werd vorig jaar in Vlaanderen het zorgethisch lab sTimul opgericht. In dit zorgethisch lab kunnen zorgverleners (ook in opleiding) ‘aan den lijve’ ondervinden hoe ouderen behandeld worden in woon- en zorgcentra. Tijdens de inleefsessie, één van de leermiddelen van het zorgethisch lab die hier worden besproken, beleven zowel zorgverleners als studenten in hun simulatierol verschillende contrast- en controverse-ervaringen. Dit zet aan tot een persoonlijke ethische reflectie over wat ‘goede zorg’ is en vaak ook tot een...

Artsen hebben weinig ervaring met beslissingen omtrent niet starten of staken van levensverlengende behandelingen. Dit leidt dikwijls tot verwarring en bezorgdheid bij alle betrokkenen: hulpverleners willen weten hoe ze dergelijke beslissingen het best nemen en ouderen (en hun familie) vrezen het slachtoffer te worden van een eindeloze reeks ingrijpende behandelingen of zijn integendeel bang te worden ‘opgegeven’ en geen behandeling meer te krijgen. In dit derde artikel van onze reeks tonen we waarmee huisartsen rekening moeten houden als ze ‘goede beslissingen’ willen nemen.